مدل معادلات ساختاری سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت بر اساس خودکارآمدی و تنظیم هیجان با نقش واسطه ای تعارض والد-فرزند

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.

2 گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

3 گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران.

10.22098/jsc.2023.11857.1067

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تدوین و ارزیابی مدل علی سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت بر اساس خودکارآمدی و تنظیم هیجانی با واسطه ی تعارض والد و فرزند انجام شده است.روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش‎ آموزان دختر و پسر دبیرستانهای دوره متوسطه استعدادهای درخشان در شهرستان سنندج در سال تحصیلی 1401-1400 بودند (برابر با 600 نفر). بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 234 نفر (81 دختر و 153 پسر) به روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت والکر، تعارض والد - فرزند اشتراس، تنظیم هیجانی گراتز و رومر و خودکارآمدی عمومی شرر، مرکاندانت، جاکوبس و راجرز بود.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مدل برازش‌یافته برازش مناسبی داشت. بر این اساس، دو متغیر خودکارآمدی و تنظیم شناختی هیجان بر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت اثر مستقیم دارند.و از سویی دو متغیر خودکارآمدی و تنظیم شناختی هیجان بر تعارض والد-فرزند سلامت اثر مستقیم دارند. و بدین ترتیب، دو متغیر خودکارآمدی و تنظیم شناختی هیجان علاوه بر تاثیر مستقیم به واسطه سبک های حل تعارض والد - فرزند نیز بر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت تاثیر گذار هستند. نتیجه‌گیری: در نتیجه، می‌توان نتیجه گرفت که تعارض بین والد و فرزند متغیری اساسی است که می‌تواند بسیاری از اثرات مخرب دشواری در تنظیم هیجان را تبیین نماید. از این رو، باید با آموزش سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت برای دانش‌آموزان تیزهوش در فضای مدارس و فضای خانواده موجبات افزایش خودکارآمدی را در آنها افزایش داد.

کلیدواژه‌ها