1
گروه مشاوره دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
2
دکتری گروه روانشناسی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران.
10.22098/jsc.2023.12357.1080
چکیده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر نگرش به زندگی والدین بر میزان سازگاری اجتماعی، تاب‌آوری و نشاط ذهنی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه مرحمت‌آباد شهرستان میاندوآب در سال تحصیلی 1400-۱۳۹۹ انجام شد. روش پژوهش از نوع پسرویدادی بود. بدین منظور از جامعه مورد نظر بر اساس جدول کرجسی و مورگان، ۲۰۰ دانش‌آموز به روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. والدین دانش آموزان به پرسشنامه نگرش به زندگی باتیستا و آلموند و خود دانش آموزان به پرسشنامههای سازگاری اجتماعی سینها و سینگ، تاب‌آوری کونور و دیویدسون و نشاط ذهنی ریان و فردریک پاسخ دادند. بر اساس نمرات به دست آمده از والدین (میانگین نمره هر دو والد) در پرسشنامه نگرش به زندگی، چهار گروه (نگرش به زندگی خیلی بالا، بالا، پایین و خیلی پایین) با روش چارک تعیین شد. سپس نمرات فرزندان آن‌ها در هریک از پرسشنامهها مورد تحلیل آماری قرار گرفت. دادهها با روش تحلیل واریانس یک طرفه مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که با معنادارتر شدن زندگی برای والدین (نگرش مثبت‌تر به زندگی) سازگاری اجتماعی و نشاط ذهنی دانش آموزان نیز افزایش می‌یابد؛ اما نگرش به زندگی والدین بر میزان تاب‌آوری دانش‌آموزان تأثیر نداشت.
)