مدل‌یابی ساختاری انگیزش پیشرفت بر اساس خودناتوان‎سازی و درگیری در فضای مجازی با میانجی‎گری شادکامی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

2 دکترای روانشناسی تربیتی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.

3 کارشناسی ارشد روان‌شناسی بالینی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

4 کارشناسی ارشد روان‌شناسی بالینی، دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات ارسنجان، شیراز، ایران.

10.22098/jsc.2023.10440.1030

چکیده

اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل معادلات ساختاری انگیزش پیشرفت بر اساس خودناتوان‌سازی و درگیری در فضای مجازی با میانجی‌گری شادکامی انجام شد.

مواد و روش‌ها: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش‎ آموزان دختر و پسر دوره متوسطه در شهرستان پل دختر بود که 346 نفر به روش نمونه گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مدل بدست‌آمده از برازش مناسبی برخوردار است. بر این اساس، بین درگیری در فضای مجازی با انگیزش پیشرفت و شادکامی رابطه منفی و از سویی بین شادکامی و انگیزش پیشرفت رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. همچنین نقش میانجی‌گری شادکامی در رابطه درگیری در فضای مجازی و انگیزش پیشرفت تأیید گردید. اما رابطه مستقیم و غیرمستقیم خودناتوان‌سازی با انگیزش پیشرفت معنادار نبود.

بحث و نتیجه‌گیری: بنابراین، با توجه به نقش معنادار متغیر میانجی شادکامی، می‌توان با ایجاد فضایی شاد و خوشایند برای دانش‌آموزان در فضای مدرسه و خانواده از بروز پیامدهای منفی فضای مجازی جلوگیری کرد.

کلیدواژه‌ها