اهدف: توسعه معلمان علاوه بر روش‌های ساختارمند می‌تواند به‌واسطه روابط حرفه‌ای تحقق یابد. نوع خاصی از این روابط توسعه محور وجود دارد که بین یک فرد مجرب، تأثیرگذار و موفق با افراد کم‌تجربه شکل می‌گیرد و با تأمین کمک‌های علمی، فنی و حمایت روانی منجر به توسعه صلاحیت‌های آنان می‌شود. این نوع روابط تحت عنوان منتورینگ مفهوم‌سازی شده است. پژوهش حاضر نیز با هدف اعتباریابی مقیاسی که برای کمی سازی این مقوله توسط نوئه طراحی‌شده است، انجام شد. مواد و روش‌ها: با بهره‌گیری از طرح توصیفی همبستگی و جمع‌آوری داده‌هایی از نمونه‌ای به تعداد 178 معلم ویژگی‌های فنی مقیاس ارزیابی شد. بعد از ترجمه و تصحیح مقیاس، روایی محتوایی آن بر اساس معیارهای تناسب، وضوح و جامعیت و با نظرخواهی از 10 متخصص ارزیابی شد. توافق بر روی سه معیار مذکور به ترتیب برابر با 80، 78 و 90 درصد حاصل شد. برای ارزیابی برازش مدل از شاخص‌هایی چون کای اسکوئر نسبی، نیکویی برازش، برازش افزایش، توکر لویس، برازش تطبیقی، ریشه مربعات خطای تقریب و ریشه استاندارد باقی‌مانده مربعات استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که الگوی دوعاملی برازش مطلوبی با داده‌ها دارد؛ بارهای عاملی ماده‌ها بین 42/0 و 66/0 به‌دست‌آمده و در حد متوسط و قوی ارزیابی می‌شود. ثبات درونی مقیاس به روش محاسبه آلفای کرونباخ و پایایی مرکب بررسی شد. آلفای کرونباخ برای ابعاد دوگانه 87/0 و 77/0 و کل مقیاس برابر با 90/0 حاصل شد. همچنین همبستگی ابعاد با کل مقیاس معنادار بود. نتیجه‌گیری: درمجموع نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که مقیاس منتورینگ نوئه، دارای ثبات و اعتبار مطلوبی بوده و ابزاری مناسبی جهت سنجش این نوع روابط در بین معلمان ابتدائی است.
)